مدح امیرالمؤمنین حضرت علی علیه‌السلام
عـلـی ای مـیــر پـهـلـوان عــرب! زیــر تـیـغـت ســر یــلان عــرب حق که دیــوار کعبه منـشق کـرد هم تـو را طـفـل دامــن حـق کرد کعـبـه در ظاهـر ابـتـدای تو بـود کـوفـه در ظاهـر انتهـای تـو بود ای در خـیـبـر از تـو کـنـده شـده! وز تو لات و هـبـل فـکـنـده شـده! خـصـم شد هـر که کردگارِ تو را بـوسـه زد تـیـغ ذوالـفـقــار تو را ای مـنـاجـاتـی شـبـانــه! عــلــی! ای نـمــاز تو عـاشـقـانــه! عـلی! آن چـنـانـی که تـیــر، وقت دعـا کـشـد از پا بـرون طبیب، تـو را نیـز در وقت سـجـده بر سـر تـو می زنـد تـیــغ خـصـم کـافــر تـو شـانـه هـای تــو، آه! قـامـت تــو آن سـتـون هـای اسـتـقـامـت تــو بـــار انــدوه عـالـمــی مـی بــرد دل تو غصه ی جهان می خورد شب که می شد تو بودی و غم تو -عـالـم رنـج و راز- عــالــم تــو تا که پـنـهـان ز خلق زیر گـلـیـم بـبـری شـــام کــودکـــان یـتــیــم عـلـی! ای پــرّ و بال هم قفسان! خود پر از درد و دردمند کسان! ای درِ شـهـر عـلـم مصـطـفوی! عَـلَـم سـبـز حـلــم مـرتــضـوی! ای عـلی! ای تو را هنوز فغـان در دل چـاه هـای کـوفـه نــهـان تو ولی، بی زمـان و هـنـگـامی هم بی آغــاز و هم بی انـجـامی بـودی و آسـمـان نـبــود هـنــوز هم زمین، هم زمـان نبود هنـوز گـر بـه شـوقـت نـیـافـریـد خــدا از چه کرد این جـهـان پدید خدا |